22 maja 2017 r., po (tylko!) dwutygodniowej przerwie spotkałyśmy się ponownie z klubowiczkami DKK, by porozmawiać o książce Małgorzaty Wardy pt. „Najpiękniejsza na niebie”. Głównym tematem tej powieści jest dramat opuszczonego przez matkę dziecka, które w dorosłym życiu usilnie próbuje poskładać z życiowych puzzli obrazek.
Głównymi bohaterkami książki są dwie panie. Jedna z nich to Sylwia – ponadtrzydziestoletnia kobieta chora na anemię aplastyczną (rodzaj nowotworu), która szuka biologicznej matki i siostry bliźniaczki, które mogłyby zostać dawcami szpiku dla niej. W tym celu Sylwia kontaktuje się z dziennikarką Polą, która w swojej pracy zawodowej zajmowała się scalaniem rodzin rozbitych przez adopcję. Wspólne spędzanie czasu przez kobiety daje im możliwość bliższego poznania się. Odkrywają przed sobą życiowe puzzle i okazuje się, że obie mają fragmenty tej samej układanki.
Podczas dyskusji nad tą pozycją książkową na pierwszy plan wysunął się dramat opuszczenia dziecka przez matkę. Okazało się, że babcia Sylwii opuściła jej matkę, a mama – Sylwię i jej siostrę. Sylwia, wiedząc o tych zależnościach pokoleniowych, stara się zapewnić normalny dom swojej kilkuletniej córeczce Mai, jednak choroba kobiety krzyżuje jej plany. I tu jest paradoks sytuacji: kobiety w poprzednich pokoleniach opuszczały swoje córki, a Sylwia chce wychować córkę, ale nie wie, ile los dał jej czasu.
Podczas rozmów nad powieścią zastanawiałyśmy się, czy w sytuacji adopcji lepiej dla dziecka jest powiedzieć mu tym, ze zostało adoptowane, czy nie? Jak prawda może wpłynąć na dalsze życie małego człowieka? Porównując możliwości znalezienia swoich bliskich obecnie a 35 lat temu, stwierdziłyśmy, że współcześnie – w świecie Internetu, portali społecznościowych, mediów – jest dużo łatwiej odszukać biologiczną rodzinę niż dawniej. To duże ułatwienie dla tych, którzy pragną poznać swoje korzenie.
