Mimo że podczas dyskusji o pierwszym tomie powieści M. Gutowskiej-Adamczyk pt. „Podróż do miasta świateł. Róża z Wolskich” poruszyłyśmy bardzo różnorodne tematy, jakie książka ta z sobą niesie, to 9 maja 2016 r., podczas rozmów o drugim tomie tej powieści („Rose de Vallenord”), wywiązała się bardzo ciekawa konwersacja o dalszych losach głównych bohaterów tej wielowątkowej powieści.
Każda z nas odwoływała się do ulubionych cytatów i wątków, które nas poruszyły i skłoniły do refleksji. Już na początkowych stronach książki znalazłyśmy bardzo „proroczy” fragment: „Zważywszy na postęp techniczny, jakie się przez minione dwadzieścia lat dokonał, sadzę, że następna wojna będzie miała tak niszczycielską siłę, o jakiej świat nie słyszał(…) Tylko pozbawieni wyobraźni durnie cieszą się, że wynalazki oznaczają postęp. Tymczasem to wojsko wykorzysta je w pierwszej kolejności i będą narzędziem mordu”.
Losy głównych bohaterek (Rose i Niny), żyjących w różnych czasach, tylko potwierdziły, że natura kobieca jest taka sama – bez względu na czas, w jaki paniom przychodzi żyć. Każda z nas chce być kochana i adorowana, każda z nas również ulega emocjom – bo jesteśmy tak „zaprogramowane” przez naturę. Nawet najbardziej „postępowa” kobieta nie pozbędzie się uległości w jakimś wymiarze – bo taka jest jej natura, której w żadne sposób nie da się zmienić. Bez względu na czasy, w jakich przychodzi żyć kobiecie, pełni ona role żony, mamy, babci i przyjaciółki, podobne ma ona też problemy i troski codziennego dnia. Nie zawsze przypadające do gustu członkiniom DKK wybory głównych bohaterek skłoniły nas do zadania pytania, jak pokazywać młodemu pokoleniu, co jest ważne, co wartościowe i w co warto się angażować. Wspólnie stwierdziłyśmy, że zdecydowanie bardziej przemawia do młodych to, jak rodzice/dziadkowie postępują, niż to, co do nich mówią. Sumując dzieje Rose de Vallenord i Niny, stwierdziłyśmy jednoznacznie, że relacje między matką a córką są bardzo ważne w budowaniu bezpieczeństwa i pewności siebie dziecka oraz jego akceptacji własnej osoby.
